Γυναικεία Πνευματικότητα

Popular Posts

Popular Posts

Search This Blog

Total Pageviews

Friday, December 16, 2011

Στην ελληνική μυθολογία ο `Ιακχος είναι ο θεός που οδηγεί την πορεία των μυημένων προς τα Ελευσίνια Μυστήρια. Αναφέρεται ως γιος της θεάς Δήμητρας και του Ιασίωνα ή του Κελεού ή του θεού Διονύσου. Επίσης, θεωρούσαν τον Ίακχο ως γιο της Περσεφόνης ή ακόμα και σύζυγο της Δήμητρας.
Οι Ορφικοί ταύτιζαν τον Ίακχο με τον Σαβάζιο της Φρυγίας ή με τον Ζαγρέα (βλ.λ.), και μερικοί πίστευαν ότι μετά τον φόνο του ο Ζαγρέας ξαναγεννήθηκε ως Ίακχος. Εκτός αυτού, υπήρχε μία ευθεία που ένωνε τον Διόνυσο, τον Ζαγρέα και τον Ίακχο σε ένα και το αυτό πρόσωπο. Ο Νόννος στα «Διονυσιακά» (μη΄ 951 κ.ε.) γράφει ότι η Νύμφη Αύρα γέννησε από τον Διόνυσο δύο γιους δίδυμους. Ο πρώτος κατασπαράχθηκε από την ίδια του τη μάνα, ενώ ο δεύτερος, ο Ίακχος, σώθηκε από τον πατέρα του, ο οποίος τον εμπιστεύθηκε στη θεά Αθηνά. Η Αθηνά τον θήλασε και μετά τον έδωσε με τη σειρά της στις Βάκχες της Ελευσίνας. Ο Νόννος ονομάζει τον Ίακχο «τρίτον Διόνυσον»: ο πρώτος ήταν ο Ζαγρεύς, ο δεύτερος ο «κυρίως» Διόνυσος (ο γιος του Δία και της Σεμέλης) και ο τρίτος ο Ίακχος, ο οποίος μαζί με τη Δήμητρα και την Περσεφόνη ήταν τα κυριότερα πρόσωπα των Ελευσινίων Μυστηρίων. Ο Ίακχος ήταν ο «αρχηγέτης» των Μυστηρίων αυτών.
Στην Αθήνα η 19η Βοηδρομιώνος ονομαζόταν «`Ιακχος ημέρα» και εορταζόταν με πανηγύρι. Την ημέρα εκείνη έπαιρναν από το Ιακχείον (τον ναό του Ιάκχου) το ξόανο του θεού και το πήγαιναν στην Ελευσίνα με πομπή. Ο επικεφαλής της πομπής ονομαζόταν «Ιακχαγωγός» και κρατούσε το ξόανο, ενώ ακολουθούσαν χωριστά οι άνδρες και χωριστά οι γυναίκες. Αρχικά πήγαιναν με τα πόδια, αλλά κατόπιν όσοι δεν άντεχαν ανέβαιναν σε άμαξες. Η γιορτή ήταν γεμάτη φαιδρότητα, πειράγματα κλπ.. Μία παραστατική εικόνα της δίνει ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» του (στ. 395 κ.ε.). Κατά την πορεία αυτή ακούγονταν κατά το έθιμο οι «γεφυρισμοί» (αστεία χοντροκομμένα) στη γέφυρα του Κηφισού. Στην Ελευσίνα οδηγούσαν το ξόανο του Ιάκχου με αναμμένες δάδες στον ναό. Και ο ύμνος που έψελναν τότε ονομαζόταν και αυτός «`Ιακχος».

Ο Ίακχος, λοιπόν, είναι ο σύνθρονος της Θεάς, ή θεός ιδίω δικαώματι, που  μάς καθοδηγεί στα Μυστήριιά Της


    η Βίβλος Κόλμπριν είναι μιά συλλογή κειμένων που θεωρούνται από ορισμένους απόκρυφα, ενώ άλλοι τα εντάσσουν στην κατηγορία των Σύγχρονων Ψευδεπιγράφων. Ο όρος “Απόκρυφα” αναφέρεται σε κείμενα που έμειναν κρυμμένα λόγω της αμφίβολης αξίας τους για την οργανωμένη Εκκλησία. Γι' αυτό ο όρος “απόκρυφα” έχει καταντήσει, για τους εντός των παραδοσιακών εκκλησιαστικών κύκλων, συνώνυμος με το “πλαστό, ψευδές, αμαρτωλό, αμφίβολο ή αιρετικό” . Στο Διαδίκτυο η Βίβλος Κολμπρίν - που είναι γνωστή και ως Μπρούτζινη Βίβλος - δέν έχει τύχει αρκετής προσοχής. Ορισμένοι θεωρούν πως η λέξη “Βίβλος” δέν είναι αρμόζουσα, μιάς και δέν πρόκειται για βιβλίο κεντρικό σε καμία θρησκεία.
  • Η Βίβλος Κόλμπριν είναι μιά συλλογγή αρχαίων χειρογράφων που θεωρείται ότι διασώθηκαν από την πυρκαγιά του Γκλάστνομπέρυ το 1184. Η παράδοση λέει πως έχει σχέση με τον Ιωσή από Αριμαθαίας, που ίδρυσε το Αββαείο του Γκλάστονμπέρυ πλάι στον αρχαίο ναό της Θεάς. Ο Νίκολα Τέσλα, που την μελέτησε λέγεται ότι από εκεί δανείστηκε έναν μέρος της γνώσης του.
  • H Βίβλος Κόλμπριν έχει εκδοθεί στη Νέα Ζηλανδία από το The Culdian Trust που πιστεύει ότι αποτελεί τον κληρονόμο της αρχαίας γνώσης των Κάλντι. Οι Κάλντι ανήκαν στην κελτική χριστιανική κοινότητα πρι από τον εκρωμαϊσμό της που στάθηκε και η απαρχή των διώξεών τους. Επέζησαν ως κοινότητα μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα, οπότε σχεδόν εξαφανίστηκαν για να αναζωπυρωθεί το κίνημά τους στα μέσα στου 19ου αιώνα.
glastonbury_abbey_thumbΟι συνδυασμένες έρευενες που διεξάχθηκαν ανάχουν την Βίβλο Κόλμπριν σε μιά μεγάλη συλλογή χειρογράφων που διασώθηκαν από το Αββαείο του Γκλάστονμπέρυ, μετά από έναν εμπρησμό. Γιά λόγους ασφάλειας, τα χειρόγραφα αντιγράφηκαν σε μπρούτζινες πινακίδες από τους δρυίδες της εποχής. Μιάς και υποτίθεται ότι είχε καταστραφεί, η Βίβλος Κόλμπριν κρατήθηκε μυστική. Λόγω πολλών αμελειών και λαθών, ένα μεγάλο μέρος του αρχικού κειμένου έχει χαθεί, αν και κάθε ένας από τους θεματοφύλακές της προσπαθούσε σκληρά να συντηρήσει την αρχική σημασία του κειμένου.
Στις αρχές του 14ου αιώνα, ο Τζων Κάλντυ, ηγέτης μιάς μικρής κοινότητας στη Σκωτία, είχε την Βίβλο Κόλμπριν και εξασφάλισε την φύλαξή της.
Η Βίβλος Κόλμπριν έγινε τελικά γνωστή ως Μπρούτζινη Βίβλος της Βρετανίας και ενσωματώθηκαν σ' αυτήν και άλλα διασωθέντα χειρόγραφα γνωστά ως Coellbook, λέξη που μάλλον προέρχεται από το αλφάβητο της Ουαλλίας, το γνωστό coelbern.
Είναι προφανές πως η Βίβλος Κόλμπριν είναι συμπίλημα πολλών χειρογράφων, ενώ το πρωτότυπό της λανθάνει.
Ένας δεύτερος τόμος της Βίβλου Κόλμπριν είναι το Ευαγγέλιο του Κάιλεντυ, που αναφέρεται στη ζωή και στην εποχή του Ιησού. Η λέξη “κάιλεντυ” θεωρείται πως σημαίνει “σοφοί ξένοι” και περιγράφει τους πρώτους Χριστιανούς που έφτασαν στη Βρετανία το 37 μ. Χ. Οδηγημένοι από τον Ιωσήφ της Αριμαθαίας. Ίσως όμως και να προέρχεται από την κέλτική λέξει “culdee”, που σημαίνει “Υπηρέτης του Θεού”, ή από μιάν αρχαιότερη, που σημαίνει “χαλδαίος”.
Τα πρώτα χρόνια του 20ού αίωνα, η ευθύνη της Βίβλου Κόλμπριν είχε εναποτεθεί σε μιά μικρή θρησκευτική ομάδα στην Αγγλία, που όμως δέν είχε ποτέ μεγάλη επιρροή λόγω της αυστηρότητας με την οποία επέλεγαν τα μέλη τους.
Στα χρόνια πρίν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμ η Βίβλος Κόλμπριν υπήρχε σε μορφή βιβλίου, γραμμένη σε “βιβλικά αγγλικά”. Μέρος μόνον του πρωτοτύπου αυτής της έκδοσης επέζησε: πολλά αντίτυπα πετάχτηκαν ως άχρηστα ή ως έργα του διαβόλου.
Το κείμενο της Βίβλου Κόλμπριν υπάρχει στο Διαδύκτυο σχεδόν ολόκληρο.

Tuesday, December 13, 2011

Η Γνωστική Εύα
Δημοσιεύθηκε: 06 Monday June @ GTB Daylight Time
Θεματική Ενότητα: Θρησκεία ΘρησκείαΕσωτερικές τάσεις και διαρκείς ιδεολογικές μετακινήσεις εμφανίζονται διαρκώς στην ιστορική πορεία του Χριστιανισμού. Στη βάση τους βρίσκεται ο Γνωστικισμός, το θεωρητικό φιλοσοφικό περίγραμμα στο οποίο στηρίχθηκε η πρώιμη χριστιανική σέκτα των Γνωστικών[1]. Ο Γνωστικισμός, στις πολλές μορφές του, βασίζεται στην απόκτηση της γνώσης, δίχως ωστόσο να περιορίζεται από αυτήν. Αδιαμφισβήτητα ο Γνωστικισμός είναι η πιο πρώιμη επιρροή όλων των αναζητησεων του χριστιανικού εσωτερισμού. Μια επιρροή διακριτή από τον Μάιστερ Έκαρτ ως τον Τζάκομπ Μπεμ και τον Εμάνουελ Σβέντεμποργκ και μια πληθώρα ρευμάτων που αναπτύχθηκαν στην αμερικανική ήπειρο και σχετίζονται με τον Χριστιανισμό.

Η σύγχρονη ακαδημαϊκή έρευνα εφαρμόζει τον όρο Γνωστικισμός σε μια πληθώρα θρησκευτικών κινημάτων που αναπτύχθηκαν στον μεσογειακό κόσμο κατά τη διάρκεια της ιστορικής περιόδου στην οποία αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε ο Χριστιανισμός. Όλοι αυτοί οι «Γνωστικισμοί» μας παρέχουν παραδείγματα του θρησκευτικού συγκρητισμού που απλώθηκε σε όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έχει τις ρίζες του στα ελληνιστικά ήθη των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων. Η διερεύνηση της πρώιμης χριστιανικής μορφής του Γνωστικισμού χρησιμοποιήθηκε από τους πρώτους υπερασπιστές της ανάπτυξης και της παγίωσης της ορθοδοξίας, όπως ο Κλήμης, ο Ωριγένης και ο Ειρηναίος. Οι συγκεκριμένοι υπέρμαχοι του ορθόδοξου Χριστιανισμού καταδίκασαν σκληρά αυτό που οι ίδιοι αποκάλεσαν «γνωστική αίρεση». Στην πραγματικότητα, η άμυνά τους εναντίον του Γνωστικισμού ήταν και η πρωταρχική τους ώθηση για τη συγγραφή των θεολογικών συγραμμάτων τους. Δε θα ήταν υπερβολή εδώ να ισχυριστούμε ότι με πολλούς τρόπους το θεολογικό σύστημα του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος σχηματίστηκε ως απάντηση στη γνωστική αίρεση. Συνεπώς, οι πηγές που έχουμε συνθέτουν έναν ιδιαίτερα παραμορφωτικό φακό, μέσα από τον οποίο θεωρούσαμε τον χριστιανικό Γνωστικισμό επί δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια.

Ναγκ Χαμμαντί

Το 1945 ένα εκπληκτικά συντηρημένο σύνολο Γνωστικών κειμένων ανακαλύφθηκε στο Ναγκ Χαμμαντί της Αιγύπτου. Τούτο το εύρημα επιτρέπει στους σύγχρονους μελετητές για να κοιτάξουν εκ των έσω σε αυτή την απίστευτα σημαντική πτυχή του πρώιμου Χριστιανισμού. Η συλλογή των δέκα τριών κωδίκων συντέθηκε στα Κοπτικά, αν και το πιθανότερο είναι ότι μεταφράστηκε από τα Ελληνικά, ανάμεσα στον 3ο και 5ο αιώνα. Αυτή η ανεκτίμητη ανακάλυψη παρέχει μια εντελώς διαφορετική και γόνιμη ματιά στον χριστιανικό Γνωστικισμό, ιδιαίτερα στο σύνθετο μυθολογικό του σύστημα, απαλλαγμένη από την οπτική γωνία των δογματικών εχθρών του. Φυσικά ένα θρησκευτικό σύστημα -εσωτερικό στη βαθύτερη ουσία του- δε θα μπορύσε ποτέ να γίνει κατανοητό από την οπτική γωνία ενός «ξένου», τη μόνη ουσιαστικά διαθέσιμη προοπτική πριν την ανακάλυψη της βιβλιοθήκης του Ναγκ Χαμμαντί.

Στα κείμενα του Ναγκ Χαμμαντί ανακαλύπτει κανείς ένα εξαιρετικά σύνθετο μυθολογικό σύστημα. Παρέχει το χάρτη του λαβυρίνθου μέσω του οποίου μπορούμε να κατανοήσουμε τις μυστικές αλήθειες της σωτηρίας που μεταβιβάζονταν μεταξύ των πρώτων Γνωστικών. Πράγματι η μυθική ουσία, που παραμένει κρυμμένη από όσους βρίσκονται έξω από τον χριστιανικό Γνωστικισμό, είναι ταυτόχρονα και μία από τις συναρπαστικότερες πτυχές του Γνωστικισμού, συνολικά θεωρούμενου. Ως θρησκευτικό σύστημα δεν παραχωρεί τον εαυτό του στα κατασκευάσματα της συστηματικής θεολογίας. Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι μάλλον ο Γνωστικισμός γίνεται κατανοητός μέσω της ατραπού του μύθου. Οι διαδικασίες σχηματισμού στο μυθολογικό κόσμο του Γνωστικισμού ξεκλείδωσαν τα κλειστά συστήματα επικοινωνίας τους και παρείχαν μια νέα κατανόηση του εαυτού και της σωτηρίας του. Εξαιτίας των σύνθετων διαστρωματώσεων του μύθου, η ερμηνεία της γνωστικής μυθολογίας απαιτεί συχνά την επιλογή και ερμηνεία μιας ιδιαίτερης πτυχής του συστήματος μάλλον, παρά μια γενικευμένη θεώρηση του μύθου στο σύνολό του. Θεωρώντας ότι είναι σημαντικό να σταθούμε σε κεντρικά αρχέτυπα του μύθου, θα επικεντρωθούμε σε δύο κεντρικά μοτίβα, τη Δημιουργία και την Εύα, ή μάλλον το ρόλο της Εύας στη Δημιουργία του κόσμου.

Έχει εκφραστεί αρκετές φορές η άποψη ότι «η αφθονία των γνωστικών μύθων ξεκινά από μια και μοναδική πηγή, το εδάφιο της Γένεσης 1-3»[2]. Οι ιστορίες του Αδάμ και της Εύας γοήτευσαν τους γνωστικούς Χριστιανούς, πιθανώς εξαιτίας του γεγονότος ότι τούτος ο κεντρικός μύθος επιδέχεται πολλαπλών αλληγορικών ερμηνειών. Οι μύθοι που ασχολούνται με την προέλευση του ανθρώπου ή του συνόλου της δημιουργίας ερμηνεύουν πληρέστερα για τους Γνωστικούς το γιατί οδηγήθηκε ο άνθρωπος στην κατάσταση της Πτώσης.

«Είναι περισσότερο θέμα κατανόησης και ανάπλασης του αρχικού δράματος, της αρχικής κατάστασης που προκάλεσε την άνοδο, την καθιέρωση και τον θρίαμβο του κακού, ενός κακού που έχει αποκτήσει πλέον οντολογική ανθεκτικότητα και ουσία [...] Με αυτόν τον τρόπο ο μύθος προσαρτά τη λειτουργία της σωτηρίας. Περιγράφει το δρόμο της σωτηρίας υπενθυμίζοντας στον Γνωστικό την αληθινή του προέλευση και δείχνοντάς του πώς να ξεφύγει από τον κόσμο. Αλλά προ πάντων, όπως όλοι οι μύθοι άλλωστε, ο μύθος των Γνωστικών είναι ουσιαστικά μια ιστορία για την προέλευση του κόσμου. Εκεί βρίσκεται το κλειδί όλων όσων νομίζει κανείς ότι κατέχει»[3].

Η Γνωστική Εύα

Μετά την ημέρα της ανάπαυσης η Σοφία έστειλε την κόρη της Ζωή, την αποκαλούμενη Εύα, ως καθοδηγητή, ώστε να κάνει τον Αδάμ, που δεν είχε ψυχή, να εγερθεί και οι απόγονοί του να γίνουν δοχεία φωτός. (115:31-35)[4].

Αναζητώντας την κατανόηση της ίδιας της σωτηριολογίας του ο πρώιμος Χριστιανισμός στράφηκε στη μορφή της Εύας, δαιμονοποιώντας τη με μια άνευ προηγουμένου σφοδρότητα. Ο ρόλος Χριστού στη λύτρωση ερμηνεύθηκε μόνο βάσει της σχέσης του με την Πτώση, έτσι όπως απεικονίζεται στη Γένεση. Η Εύα, μαζί με τον απαίσιο συνεργάτη της, τον όφι, έγινε ο αντίπαλος που, με τα ψέμματά της, οδήγησε τον παραδείσιο Αδάμ μακριά από τον Θεό. Καθώς η αντίληψη της κατωτερότητας της Εύας και της τάσης της για αμαρτία είναι ακόμα ενσωματωμένη στην κουλτούρα του 20ου αιώνα, μερικά παραδείγματα αρκούν για να κατανοήσουμε την αντίθεση που παράγεται ανάμεσα στην Εύα της Γένεσης και την Εύα του Γνωστικισμού.

Φυσικά, θα πρέπει να αρχίσουμε με την εμφάνιση της Εύας όπως εξιστορείται στη δεύτερη αφήγηση της δημιουργίας, η οποία επαναλαμβάνεται συχνά, ενδεχομένως εξαιτίας της εγγενούς ιεραρχικής δομής μεταξύ αρσενικού και θηλυκού[5]. Σύμφωνα με την ιστορία που παρουσιάζει η Γένεση, οι Χριστιανοί μαθαίνουν πως η ιστορία της δημιουργίας της γυναίκας διαφέρει πολύ από εκείνη του άνδρα. Έτσι, «και επέβαλε Κύριος ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ και εκοιμήθη και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισεν με σάρκα τον τόπον αυτής. και κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ», (Γένεσις 2:21-22) .

Η παράγωγος φύση της Εύας προϋποθέτει μια οντολογική διάκριση και μια κατωτερότητα εξαρχής. Έτσι ο Παύλος ο πρωιμότερος χριστιανός θεολόγος, μπορεί να ισχυριστεί: «διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλή αυτού επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού, η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός. διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός αλλ’η γυνή εκ του ανδρός. Επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ για την γυναίκα, αλλ’ η γυνή δια τον άνδρα ». (Α΄ προς Κορινθίους 11:8-9)[6]. Σχεδόν ως ύστερη σκέψη, δεδομένης της αποτυχίας όλων των άλλων πλασμάτων να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του αρσενικού ανθρώπου, ο Θεός δημιούργησε το θήλυ με σαφή σκοπό να γίνει σύντροφος του Αδάμ. Βέβαια, σύμφωνα με το υπόλοιπο της ιστορίας, αυτή η δημιουργία από το πλευρό του Αδάμ να μην ήταν και πολύ σοφή, αφού οδήγησε στην εξορία από τον Παράδεισο.

Ο Αμβρόσιος, ο επίσκοπος Μιλάνου στα τέλη του 4ου αιώνα, διερευνά την Εύα εκτενώς στο έργο του Παράδεισος. Η Εύα, η «πρώτη που εξαπατήθηκε», ήταν «υπεύθυνη για την εξαπάτηση του άνδρα». Έτσι ο Αδάμ «έπεσε εξαιτίας του λάθους της γυναίκας του και όχι εξαιτίας δικού του λάθους»[7]. Στις αρχές του 5ου αιώνα ο Αυγουστίνος του Ίππο δηλώνει σαφώς την κατανόησή του για την κατωτερότητα της Εύας: «Μήπως όλα αυτά έγιναν επειδή ο άνδρας δεν ήταν σε θέση να καταλάβει [τα ψεύδη του ερπετού] ότι η γυναίκα χρησιμοποιήθηκε [από τον όφι] εξαιτίας της περιορισμένης κατανόησής της, και επίσης ότι ζούσε σύμφωνα με το πνεύμα της σάρκας και όχι σύμφωνα με το πνεύμα του νου;»[8].

Η Εύα συμβολίζει την αδυναμία, τον αισθησιασμό, τον πειρασμό και την ατίμωση. Δεύτερη στην τάξη της δημιουργίας, ο σκοπός της ήταν να υπηρετεί τον Αδάμ. Ελλείψει σοφίας και φρόνησης οι ενέργειές της στον Κήπο οδήγησαν στην πτώση όλης της ανθρωπότητας. Η Εύα κατάστρεψε την ελπίδα της ανθρωπότητας για τον παράδεισο επί της γης και, χωρίς την εμφάνιση του Χριστού, για την ελπίδα της αιωνιότητας. Ο Αυγουστίνος και ο Αμβρόσιος ερμήνευσαν τη σημασία της Εύας στο ίδιο γενικό χρονικό πλαίσιο ως αντίδραση στη μυθολογική ανάπτυξη των Γνωστικών, σύμφωνα με την οποία η Εύα έπαιζε έναν πολύ κεντρικό ρόλο στη δημιουργία. Εντούτοις, αυτοί οι δύο πρώτοι ορθόδοξοι χριστιανοί θεολόγοι, με τις ερμηνείες τους για την πρώτη γυναίκα, συνέβαλαν στη δημιουργία μιας άποψης για την Εύα και τη θηλυκότητα που διατηρήθηκε στις επόμενες γενεές Χριστιανών. Η Εύα στη συγκεκριμένη άποψη συνδέει τη γυναίκα με ό,τι είναι δευτερεύον και κακό, καθοδηγούμενο και αδύναμο. Αυτό το αδύναμο και καθοδηγούμενο πλάσμα οδήγησε ολάκερη την ανθρωπότητα στην Πτώση. Αν και πολλοί Χριστιανοί –ιδιαίτερα αυτοί που γεννήθηκαν προς το τέλος του εικοστού αιώνα- καταλαβαίνουν ότι μια τέτοια άποψη είναι τουλάχιστον ανεπαρκής και λανθασμένη, οι σύγχρονοι μελετητές της Βίβλου, των οποίων τον αντίκτυπο δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε στο σύγχρονο Χριστιανισμό, συνεχίζουν να κατηγορούν την Εύα και συνεπώς όλες τις γυναίκες για την εξορία της ανθρωπότητας από τον Παράδεισο. Τέτοιες πεποιθήσεις παραμένουν ενσωματωμένες στα εκκλησιαστικά συστήματα και τα δόγματα παγκοσμίως.

Αλλά αυτή δεν είναι η Εύα που συναντάμε στα κείμενα του Γνωστικού Χριστιανισμού. Εδώ, οι περιγραφές της είναι εκείνες του οδηγού, του δάσκαλου, ακόμα και του λυτρωτή. Η ουσία και οι ενέργειές της χρησιμεύουν να παρέχουν γνώση και φώτιση για την ανθρωπότητα. Είναι μια «άλλη» Εύα. Για να κατανοήσουμε αυτή τη συντριπτική διαφορά, θα πρέπει να αναφερθούμε στον Γνωστικό μύθο έτσι όπως αναφέρεται στο περί της προέλευσης του Κόσμου, βασικού κειμένου για τη δημιουργία στη βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμμαντί.

Περί της προέλευσης του Κόσμου

Σε αυτή τη συνοπτική παράθεση συμπεριλαμβάνονται εδάφια του κειμένου που βοηθούν στην κατανόηση της Γνωστικής Εύας. Ουσιαστικά καταγράφονται όσα ήξεραν οι Γνωστικοί και φυσικά δε γνώριζαν οι ορθόδοξοι Χριστιανοί.

«και όταν τελείωσε τον Αδάμ, τον εγκατέλειψε ως άψυχο φορέα, για να μην μπει σε τούτη τη διαμορφωμένη μορφή ο αληθινός άνθρωπος και γίνει κύριός της. Για αυτόν τον λόγο άφησε τη διαμορφωμένη μορφή σαράντα ημέρες δίχως ψυχή. τη τεσσαρακοστή ημέρα η Σοφία Ζωή έστειλε την ανάσα της στον Αδάμ, που δεν είχε καμία ψυχή. εκείνος άρχισε να κινείται επάνω στο έδαφος και δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος. (115:3-15).

Οι επτά κυβερνήτες ή αρχές (άρχοντες), υπερφυσικές υπάρξεις κατώτερης τάξης που συνδέονται με τη φυσική δημιουργία, έφτιαξαν το σώμα του Αδάμ. Όμως, καθόρισαν ότι ο Αδάμ, αν του δινόταν ψυχή, θα γινόταν ισχυρότερος από εκείνους. Για αυτό δημιουργήθηκε ως άψυχη ύπαρξη. Η Σοφία Ζωή, μορφή υπέρτερη των επτά αρχόντων στην Γνωστική κοσμολογία, έδωσε στον Αδάμ ζωή με την ανάσα της. Αυτή η οντολογικά μετασχηματιστική προσφορά τάραξε και θύμωσε τους κυβερνήτες. Αλλά η πνοή της ζωής δεν απελευθέρωσε πλήρως τον Αδάμ. Ήταν ακόμη υποχρεωμένος να σέρνεται στο έδαφος[9]. Η αδυναμία του κατεύνασε τους επτά κυβερνήτες, που τον πήραν και τον τοποθέτησαν στον παράδεισο. Κατόπιν αποχώρησαν για τους ουρανούς τους.

Σε αυτό το σημείο της αφήγησης εισέρχεται η Εύα: «όταν η Εύα είδε τον άνδρα της πρηνή ένιωσε οίκτο και είπε, ‘Αδάμ! Ζωντάνεψε! Σήκω από τη γη!’. αμέσως η λέξη της έγινε πράξη. ο Αδάμ, έχοντας εγερθεί, άνοιξε ξαφνικά τα μάτια του. σαν την είδε είπε, ‘Θα ονομαστείς μητέρα της ζωής. Γιατί είσαι εσύ που μου έδωσες ζωή», (116:1-7)[10]. Είναι φανερό ότι οι ρόλοι αντιστρέφονται στη γνωστική εκδοχή του μύθου. Αντί να δημιουργείται η Εύα από το πλευρό του Αδάμ, είναι εκείνη που παρέχει την ψυχή στον Αδάμ. Γίνεται ενεργός δωρητής της ζωής, και όχι παθητικός δέκτης του Αδάμ.

Ο ρόλος της Εύας συνεχίζει να ξετυλίγεται στο περί της προέλευσης του Κόσμου: «Κατόπιν οι άρχοντες ενημερώθηκαν ότι η μορφή ήταν ζωντανή και ταράχθηκαν πολύ. έτσι έστειλαν επτά αρχαγγέλους να δουν τι είχε συμβεί. εκείνοι ήλθαν προς τον Αδάμ. όταν είδαν την Εύα να του μιλά, είπαν ο ένας στον άλλον ‘Τι είδος είναι αυτή η φωτεινή γυναίκα; γιατί μοιάζει με εκείνη την ομοίωση που εμφανίστηκε σε εμάς εν τω μέσω του φωτός’. ελάτε τώρα, ας την κρατήσουμε να ρίξουμε μέσα της το σπόρο μας, έτσι ώστε όταν μιανθεί να μην είναι σε θέση να ανέλθει στο φως της. επίσης, εκείνοι που θα γεννήσει θα είναι κάτω από την κυριαρχία μας. αλλά ας μην το πούμε στον Αδάμ, γιατί δεν είναι ένας από μας. καλύτερα να του επιβάλλουμε βαθύ ύπνο και ας του διδάξουμε στον ύπνο του ότι εκείνη προήλθε από το πλευρό του, για να τον υπακούει και να γίνει κύριός της’. τότε η Εύα, όντας δύναμη, γέλασε με την απόφασή τους. έθεσε ομίχλη επί των οφθαλών τους και μυστικά άφησε την ομοίωσή της με τον Αδάμ. εισήλθε στο δέντρο της γνώσης και παρέμεινε εκεί. και την καταδίωξαν, και εκείνη τους αποκάλυψε ότι είχε εισέλθει στο δέντρο και ότι είχε γίνει δέντρο. κατόπιν, μπαίνοντας σε κατάσταση μεγάλου φόβου, τα τυφλά πλάσματα τράπηκαν σε φυγή, (116:8-34).

Στο σχέδιό τους για να καταστρέψουν την Εύα, οι άρχοντες δημιουργούν ένα ψέμα – ότι η Εύα προήλθε από το πλευρό του Αδάμ. Τούτη η υπόθεση της διαμόρφωσης από το πλευρό του Αδάμ γίνεται το επίκεντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ορθόδοξη ερμηνεία της Εύας, μια ερμηνεία που στερείται της απαραίτητης σωτηριολογικής γνώσης. Μια μελέτη των δογματικών συστημάτων –ιδιαίτερα των χριστιανικών ομάδων του 20ου αιώνα- αρκεί για να κατανοήσει κανείς από πού πηγάζει η υπαγωγή των γυναικών στις δυνάμεις της πατριαρχίας.

Οι κυβερνήτες ήταν «πολύ ευτυχείς» που αυτοί -το «θηλυκό πλάσμα», μαζί με τον Αδάμ και τα παιδιά τους- «έσφαλλαν μέσα στην αμάθειά τους όπως τα κτήνη», (118:9-10). Φυσικά, η αληθινή Εύα παρέμεινε κρυμμένη στο δέντρο. Αλλά η ιστορία της Εύας συνεχίζει να ξετυλίγεται. Η «ομοίωσή» της που έζησε με τον Αδάμ, σε αντιδιαστολή με την «αληθινή Εύα» στο Δέντρο της Ζωής, επίσης αποδίδει έναν κεντρικό ρόλο στη σωτηρία. Όπως στην ιστορία της Γένεσης, αποφασίζει να φάει από το δέντρο της γνώσης και να μοιραστεί τη φώτισή του με τον Αδάμ:

«τότε η διάνοιά τους άνοιξε. γιατί όταν έφαγαν, το φως της κατανόησης έλαμψε πάνω τους. όταν είδαν ότι αυτοί που τους είχαν διαμορφώσει κατείχαν τη μορφή θηρίων, ένιωσαν απέχθεια. από εκείνη την ημέρα γνώρισαν ότι αληθινά υπήρχε κάτι ισχυρότερο από εκείνους», [119:10-20, 120:13-15].

Για τους Γνωστικούς, λοιπόν, η επίτευξη της κρυμμένης γνώσης κρατά το κλειδί για τη σωτηρία τους. Δύο Εύες, η καθε μία από τις οποίες συνεισφέρει με τρόπο μοναδικό στη γνώση, ενυπάρχουν στον γνωστικό μύθο της Δημιουργίας. Η Εύα, η Μητέρα του Κόσμου της παγκόσμιας μυθολογίας, η θηλυκή άποψη για τη ζωή, ο θηλυκός τρόπος κατανόησης των πραγμάτων, εφικτός από άνδρες και γυναίκες, είναι το κρυφό κλειδί για τη σωτηρία. Ένα κλειδί κρυμμένο βέβαια από τους ορθόδοξους Χριστιανούς εξαιτίας της πεισματικής τους προσήλωσης στη δογματικά κατοχυρωμένη θέση περί της κατωτερότητας της γυναίκας.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Αμβρόσιου, Παράδεισος
Αυγουστίνου, Το κυριολεκτικό νόημα της Γένεσης
Jonas Hans, The Gnostic Religion (Boston: Beacon, 1991, 2nd edition)
Filoramo Giovanni, A History of Gnosticism
Pagels Εlaine, «Adam, Eve and the Serpent in Genesis 1-3,» στο Images of the Feminine in Gnosticism
Robinson James, (ed.), The Nag Hammadi Library, Harper, (San Francisco, 1988)

Παραπομπές

[1] Hans Jonas, The Gnostic Religion (Boston: Beacon, 1991, 2nd edition): 32.
[2] Pagels Εlaine, «Adam, Eve and the Serpent in Genesis 1-3,» στο Images of the Feminine in Gnosticism, 412. ¶λλα κείμενα της βιβλιοθήκης Ναγκ Χαμμαντί που περιλαμβάνουν τις αφηγήσεις της Γένεσης είναι το κατά Φίλιππον Ευαγγέλιο, το Εξήγησις της Ψυχής, το Υπόστασις του ¶ρχοντος, το Βροντή: Τέλειος Νους, το Απόκρυφον του Ιωάννου και η Αποκάλυψις Αδάμ.
[3] Giovanni Filoramo, A History of Gnosticism, 52-53.
[4] Όλες οι παραπομπές από τα γνωστικά κείμενα έγιναν από ελεύθερη μετάφραση του The Nag Hammadi Library, (ed. James Robinson), Harper, (San Francisco, 1988), και ακολουθούν την αρίθμηση της συγκεκριμένης έκδοσης.
[5] Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης το γένος των ανθρώπων δημιουργείται ταυτόχρονα «αρσενικό και θηλυκό» από τον Θεό.
[6] Θα πρέπει ίσως να αναγνωρίσουμε στον Παύλο το γεγονός ότι συνεχίζει επί του θέματος, αναφέροντας ότι «όπως η γυναίκα προήλθε από τον άνδρα, έτσι και ο άνδρας έρχεται μέσω της γυναίκας», αποδίδοντας ένα ψήγμα της γνωστικής ιδέας.
[7] Αμβρόσιου, Παράδεισος, 4.24, 10.48
[8] Αυγουστίνου, Το κυριολεκτικό νόημα της Γένεσης, 11.37.
[9] Εδώ είναι προφανής η αναλογία της κίνησης του Αδάμ με εκείνη του ερπετού.
[10] Η ετυμολογία της εβραϊκής λέξης «Εύα» έχει ερμηνευθεί κατά καιρούς με διάφορους τρόπους. Η «πρώτη γυναίκα», η «μητέρα όλων των ζωντανών πραγμάτων» ή ακόμα και «ερπετό», κάτι που τη συνδέει με την ιδέα πως η ζωή στο σύνολό της προήλθε από ένα αρχέγονο ερπετό.

Aspects of The Goddess
A Goddess is a Divine female being of supernatural powers or attributes, believed in and worshiped by people and is often believed to be the source of life and being and worshiped as the principal deity in various religions.
The White Goddess
I, who existed before the universe came into being,
I, who will exist after the universe has ceased to be,
I, who bear witness to the rebirth of all things,
I, who all things come from and return to,
I, The White Goddess, have unveiled the mysteries.
The following essays discuss in more detail some of the aspects and the divine nature of the Goddess. This is not a complete list, but covers some of the more well known, and some not so widely known Goddesses from civilisations around the world.

Diana - Goddess Of The Hunt

Diana - Goddess Of The HuntDiana, Roman Goddess of the Hunt, her Greek counterpart is Artemis, from whom she acquires some of her aspects.
Diana - Goddess Of The Hunt »

Hathor - Eye of Ra

Hathor - Eye of RaHathor, was the daughter of Re, the Sun God, and was at times known as the "Eye of Re", and identified as an avenging deity in the form of a lion called Sakhmet.
Hathor - Eye of Ra »

Selene - Goddess of the Moon

Selene - Goddess of the MoonSelene - The Radiant - Goddess of the Moon. According to the poet Hesiod, Selene was the daughter of Hyperion and Theia, sister of Helios, the Sun and Eos the Dawn.
Selene - Goddess of the Moon »

Arianrhod - Goddess of the Silver Wheel

Arianrhod - Goddess of the Silver WheelCeltic Moon-Mother Goddess. Called the Silver Wheel that Descends into the Sea. Daughter of the Mother Goddess Don and her consort Beli. She is ruler of Caer Sidi, a magical realm in the north.
Arianrhod - Goddess of the Silver Wheel »

British Goddesses

British GoddessesLittle is known of Coventina other than that she was a purely local British goddess of some importance. Arnemetia was a Romano-Celtic water goddess whose 'Sacred Grove' was at Buxton Springs in England.
British Goddesses »

Isis - Goddess Of The Throne

Isis - Goddess Of The ThroneIsis, was for almost 3,500 years, the principle Goddess of Egypt. She was the wife and sister of Osiris and the mother of Horus.
Isis - Goddess Of The Throne »

Uma - Lady of the Mountains

Uma - Lady of the MountainsUma - Lady of the Mountains is an ancient Mountain-goddess, who shows us how to balance our many aspects. Beautiful and benignly powerful, she is also known as Parvati, the consort of Shiva.
Uma - Lady of the Mountains »

Andraste - The Warrior Goddess

Andraste - The Warrior GoddessAndraste - The Warrior Goddess: The patron Goddess of the Iceni tribe. Andraste is a warrior goddess, the goddess of victory. Her name means the invincible one.
Andraste - The Warrior Goddess »

Bat - Cow Goddess of Egypt

Bat - Cow Goddess of EgyptBat - Ancient Egyptian Cow Goddess. Goddess of 7th Nome of Upper Egypt known as the 'Mansion of the sistrum'. Hut, Hut-Sekhem (Diospolis Parva, Hiw) Known as the City of Sistrum.
Bat - Cow Goddess of Egypt
Aerfen
AerfenAerfen, British War goddess, her shrine is at Glyndfrdwy on the River Dee.



Agrona
AgronaAgrona (slaughtering).British. A warrior Goddess, seemingly a version of the Irish Morrigan, in that she is associated with rivers as well. Later this archetype became masculinized among the Cymri as Aeron.



Ana, Anna, Anan
Ana, Anna, AnanA Pelasgain Goddess, sister of Belus, known to the Italians as Anna Perenna or 'Perennial Anna'. She is connected with barley cakes and her festival was March 15th. Appears in Irish mythology as the Danaan Goddess Ana or Anan (Anann). Was part of the Fate trinity of Ana, Badb and Macha, known as The Morrigan.



Andrasta
AndrastaAndrasta. British. A warrior Goddess of the Iceni tribe, who accepted sacrifices of hares and, perhaps, humans. She is perhaps best known as the deity invoked by the Iceni warrior-queen Boudicca in her rebellion against Rome.



Anu
AnuIrish Mother Goddess, gave her name to the Paps of Anu, twin hills in County Kerry. (See also Anann, Badhbh and Macha). The colour blue is used to honour her as Goddess of the dark-blue night sky.



Aphrodite
Aphrodite(From Greek aphros 'foam' and dineó 'I whirl' or duõ 'I dive')Greek; Goddess of passionate, sexual love. Aphrodite will assist you in pulling loving energy towards yourself. She was born of the bloody foam where Cronus threw the genitals of his father Uranus. Metal: Copper, Taort: Empress and Sevens, Gems: emerald, turquoise.



Aradia
AradiaItalian; Queen of the Witches, daughter of Diana. Aradia is an extremley powerful entity and protectress of Witches in general.



Arianrhod
Arianrhod(Ari-an-rod) Welsh Goddess. Mother aspect of the Triple Goddess. Honored at the full moon, beauty, fertility, reincarnation. Goddess of the stars and reincarnation. Call on Arianrhod to help with past life memories and difficulties as well as for contacting the Star People.



Artemis
ArtemisGreek; Goddess of the Moon. The bear was sacred to her and was associated with the constellation Ursa Minor. Tarot: High Prestess, Gems: quartz, moonstone, pearl. Festivals 12 Feb and the 6th day from the New Moon.



Astarte
AstarteGreek; Fertility Goddess. Whether you wish to bear children or have a magnificent garden, Astarte will assist in your desire.



Athena
AthenaGreek; Warrior Goddess and Protectress.



Badb Catha
Badb CathaBADB (Bibe) / BADHBH Irish war Goddess, said to be able to shape change into a crow or raven. (Badb Catha meaning Battle Raven) Associated with the cauldron, crows and ravens. Life, wisdom, inspiration and enlightenment.



Banba
BanbaIrish Goddess. Part of a triad with Fotia and Eriu. They used magick to repel invaders.



Bast
BastEgyptian; Goddess of Protection and Cats. Bast is great for vehicle travel as well as walking down a dark alley. Call on her essence in the form of a giant panther to see you through to your destination.



Belisma
BelismaBelisma, British goddess of Lakes or Rivers, River Ribble in Lancashire and Yorkshire.



Blodeuwedd
Blodeuwedd(blod-oo-eeth) / BLODWIN / BLANCHEFLOR Welsh Goddess. The maiden form of the Triple Goddess. Goddess of the earth in bloom, flowers, wisdom, lunar mysteries, initiations.



Boann
Boann(Boo-an) / BOANNAN / BOYNE Irish Goddess. Goddess of the river Boyne; mother of Angus mac Og.



Branwen
Branwen(Bran-oo-en) Welsh Goddess of love and beauty.



Brigantia
BrigantiaBrigantia, British Goddess, gave name to River Brent (Middlesex).



Brigit
Brigit(Breet) / BRID (Breed) / BRIG / BRIGID / BRIGHID Ireland, Wales, Spain, France Goddess. Associated with Imbloc. Goddess of fire, fertility, the hearth, all feminine arts and crafts and martial arts. Healing, physicians, agriculture, inspiration, learning, poetry, divination, prophecy, smithcraft, animal husbandry, love, witchcraft, occult knowledge. Warrior Goddess and Protectress. Brigid is also a Tripple Goddess. She is strong and wise. Call on her to help protect your children in a tough situation
Britannia
BritanniaBritannia, Goddess personifying Britain, first struck on british coins by the Romans.



Ceres
CeresRoman; Goddess of the Harvest, proctectress of all the fruits of the earth. Corn Goddess from Campania, assimulated to the Greek Demeter. Also known as Ceres Legifera 'the lawgiver', it is said that her priestesses were the founders of the Roman legal system.



Cerridwen
CerridwenCARIDWEN / CERIDWEN Welsh Goddess. Goddess of nature. Death, fertility, regeneration, inspiration, magick, astrology, herbs, science, poetry, spells, knowledge.



Cotytto
CotyttoA Greek, Thracian, Corinthian and also Sicilian fertility Goddess, worshipped with licentious rites. (See also Demeter and Cybele)



Creiddylad
CreiddyladCREUDYLAD / CORDELLIA Welsh Goddess. Connected with Beltane, often called the May Queen. Goddess of summer flowers, love.



Crone, The
Crone, TheKnown in all Celtic regions. One aspect of the Triple Goddess. She represents old age or death, winter, the end of all things, the waning moon, post-menstrual phases of women's lives. All destruction that precedes regeneration through her cauldron of rebirth.



Cybele
CybeleGreat Mother
Goddess of fertility, caverns and mountains, walls and fortresses, nature, and wild animals. The celebration of the death and return of Attis, processions of joyful worshipers danced through the streets and then attended ceremonies at Cybele's temple.



Damara
DamaraDamara, British fertilty Goddess associated with the month of May.



Danu
DanuIrish Mother Goddess, whose immortal people were called the Tuatha Dé Danann, (folk of the God, whose mother is Danu - Robert Graves - The White Goddess pg 45.) (See also Dana, Anu, Dôn, Danae.) Mother of the Gods, Great Mother, Moon Goddess. Patroness of wizards, rivers, water, wells, prosperity and plenty, magick wisdom.



Diana
DianaRoman; Moon Goddess and Goddess of the Hunt. Diana is many faceted. She is a seductress (as she enchanted her brother Lucifer to beget Afadia in the form of a cat) as well as a mother figure for Witches.



Druantia
DruantiaAll Celtic regions. Mother of the tree calendar. Fertility, passion, sexual activities, trees, protection, knowledge, creativity.



Dryads
DryadsGreek; feminine spirits of the trees.



Elaine
ElaineWelsh Goddess. Maiden aspect of the Goddess.



Epona
EponaBritain, Gaul. Goddess of fertility, maternity, protectress of horses, horse breeding, prosperity, dogs, healing springs, crops.



Erce
ErceErce is the old english name for Mother Earth.



Eriu
Eriu(Err-i-oo) / ERIN Irish Goddess. One of three queens of the Tuatha Da Danann.



Flidais
FlidaisIrish Goddess of forests, woodlands and wild things.



Flora
FloraRoman; Goddess of the Spring and Birth. For beautiful flowers, babies, and all bounties of Mother Earth.



Fortuna
FortunaRoman; Goddess of Fate, good and bad. Known as Fortuna Primigenia, 'first mother' or 'first born'.



Freya
FreyaScandinavian; Moon Goddess and wife/lover of Odin. Also commander of the Valkyries.







Hathor
HathorEgyptian; A Hathor's Mirror is very important for the Witch. Hathor was cunning as well as beautiful.



Hecate
HecateGreek; Moon Goddess as in Crone or Dark Mother. Also underworld goddess and a goddess of magic.



Hera
HeraGreek; Goddess of Marriage. If handfasting or some type of commitment is the issue, Hera is the Goddess to seek. Just remember that she has a vindictive side.



Hestia
HestiaGreek; Goddess of Home and the Hearth. She was one of the deities of the Garden of the Hesperides.



Inanna
InannaSumerian; Goddess representation of the Mother.



Isis
IsisEgyptian; represents the Complete Goddess or the Tripple Goddess connotation in one being.



Kali
KaliHindu; Creative/Destructive goddess. Protectress of abused women. Kali-Ma should be called if a woman is in fear or physical danger. Her power is truly awsome.



Lilith
LilithHebrew; Adam's first wife and said to be turned into a demoness; however, if you have ever read any of Zecharia Sitchin's work, you may change your mind. This would make her a goddess of Higher Intelligence or a representation of the Star People.



Maat
MaatEgyptian; Goddess of Justice and Divine Order. Maat is the true balance of any situation. She plays no favourites and will dispense justice to all parties involved. Be sure your own slate is clean in the situation before you call her.



Macha
Macha(Maax-ah) Irish Goddess. Protectress in war as in peace, goddess of war and death. Cunning, sheer physical force, sexuality, fertility, dominance over men.



Margawse
MargawseWelsh Goddess. Mother aspect of the Goddess.



Modron
ModronCeltic (Welsh) 'Great Mother' fertility Goddess, Mother of Mabon (Great Son or Divine Youth).



Morrigu, The
Morrigu, The(Moor-rig-oo) / MORRIGAN (Mor-ee-gan) / MORRIGHAN / MORGAN (Moor-gan) (Ireland, Wales, and Britain) Supreme war goddess. Queen of phantoms and demons, shape-shifter. The crone aspect of the goddess, great white goddess. Patroness of priestesses and witches. Revenge, night, magick, prophecy.



Muses
MusesGreek; Goddess of Inspiration who vary in numbers depending on the pantheon used.



Nemontana
NemontanaNemontana, British/Celtic war goddess, associated with Bath.



Nephtys
NephtysEgyptian; Goddess of Surprises, Sisters and Midwives.



Norns
NornsCeltic; the three sisters of the Wyrd. Responsible for weaving fate - past, present and future.



Nuit
NuitEgyptian; Sky Mother. Often seen as depicted in circular fashion cradling the stars.



Persephone
PersephoneGreek; Goddess of the Underworld as well as Harvest. Daughter of Demeter.



Rhiannon
Rhiannon(Hri-an-non) Welsh Goddess. The great Queen. Goddess of birds and horses. Enchantments, fertility and the underworld.
Savern
SavernSavern, British Goddess, daughter of Vennolandua, who became goddess of the River Severn.



Scathach
ScathachSCOTA/ SCATHA Irish Goddess. The shadowy one. Goddess in the destroyer aspect. A warrior woman and prophetess who lived in Alba (Scotland), probably on the Isle of Skye and taught the martial arts. Patroness of blacksmiths, healing, magick, prophecy, martials arts



Selene
SeleneGreek; Goddess of the Moon and Solutions. Appeal to Selene to bring a logical answer to any problem.



Tamesis
TamesisTamesis, British river goddess who gave her name to the Thames.



Vaga
VagaVaga, British goddess of the River Wye.



Valkyries
ValkyriesScandanavian; female deities, who served Odin. (From the Norse words 'val' - slaughter and 'kyrja' - to choose). Their main purpose was to choose which of those fallen in battle would go to Valhalla to fight for Odin at Ragnarök - the battle at the end of the world.



Vennolandua
VennolanduaVennolandua, British Goddess daughter of Corineus of Cornwall first wife of High King Locrin.



Venus
VenusRoman; Goddess of Love and Romance.



Verbeia
VerbeiaVerbeia, British Goddess of the River Wharfe (Ilkley, Yorks).



Vesta
VestaRoman; Goddess of Fire.



White Lady
White LadyAll Celtic regions. Associated with the Crone aspect of the Goddess. Dryad of death, destruction, annihilation.

Tara

Zeus             Tara             Zeus
Service to God in Life




  • Also known as:
    • The White Goddess
    • The Great Mother
    • The White Tara
    • Hierarch of Causal Body Momentum 2
    • Hierarch of the First Secret Ray of Akasha 4
    • Goddess of Universal Compassion 5
  • First Public Dictation / Discourse:
    • July 7, 2002   Tucson, Arizona U.S.A. 2
  • Twin Flame / Divine Complement / Twin Ray:
  • Divine Quality
    • Responsibility 1
  • Divine Ray & Sacred Fire
    • Transparent Crystal 1
  • Office in Hierarchy
    • Hierarch of the First Secret Ray for the Elemental Essence and Great Solar Devas of Akasha 3
    • Assists in the "unlocking" of the Causal Body Momentum of the Sons and Daughters of God. 2
  • Elementals
    • Great Solar Devas 3