"In passing, also, I would like to say that the first time Adam had a chance he laid the blame on a woman."  Εν παρόδω θα ήθελα επίσης να πω ότι την πρώτη φορά που είχε μιάν ευκαιρία ο Αδάμ, έριξε το φταίξιμο στη γυναίκα 
—Nancy Astor 
(British Politician)
"Don't compromise yourself. You are all you've got."  Μήν εκθέτεις την εαυτή σου. Είσαι το μόνο πράγμα που έχεις
—Janis Joplin
"Remember no one can make you feel inferior without your consent." Κανείς δέν μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις κατώτερη χωρίς τη συγκατάθεσή σου
—Eleanor Roosevelt 
"The first problem for all of us, men and women, is not to learn, but to unlearn." Το πρώτο πρόβλημα για όλες και όλους μας είναι όχι να μάθουμε αλλά να ξεμάθουμε
—Gloria Steinem

Bραυρώνα Υγροβιότοπος   - Ερασίνος ποταμός  Υγρότοπος  ονομάζεται κάθε περιοχή  που κατακλύζεται από νερό (στάσιμο ή τρεχούμενο ή γλυκό ή αλμυρό ) αλλά και οι περιοχές που δεν καλύπτονται ποτέ από νερό, αλλά που το υπόστρωμά τους  είναι υγρό για  μεγάλα διαστήματα τους έτους. Τεχνητοί υγρότοποι είναι οι ταμιευτήρες νερού, οι αλυκές και οι ορυζώνες. Οι υγρότοποι αποτελούν έναν από τους πλέον πολύτιμους  πόρους του πλανήτη μας .Εκεί  υπάρχει  μεγάλος  αριθμός  μεταναστευτικών  ψαριών και πουλιών που βρίσκουν καταφύγιο. Τα  οικοσυστήματα που περιέχουν οι υγρότοποι  βοηθούν στην βιοποικιλότητα καισυμβάλουν  καθοριστικά στην ομαλή λειτουργία του υδατικού κύκλου.          Εδώ και αρκετά  χρόνια ο οργανισμός Αθήνας  μελετά να καθιερώσει   τρεις βασικές ζώνες χρήσεις: Ζώνες προστασίας με στόχο την διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος, πρασίνου, γεωργικής γης, αρχαιολογικών  χώρων και ιστορικών τόπων οικιστικές ζώνες ,που καθορίζουν τις εκτάσεις για κατοικία          Ζώνες παραγωγικών δραστηριοτήτων και υπερτοπικών εγκαταστάσεων για δευτερογενείς και τριτογενείς δραστηριότητες Η περιοχή της Βραυρώνας προτείνεται να είναι ζώνη προστασίας, διευρυμένη ώστε να  περιλαμβάνει και το Αττικό Πάρκο. Η περιοχή διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά  φυσικού περιβάλλοντος που το αξιολογούν σαν σημαντικό για διατήρηση .Είναι από τους λίγους σταθμούς μεταναστευτικών πουλιών στην πυκνοδομημένη Αττική. Σήμερα τα μεταναστευτικά πουλιά είναι  ανάμεσα στις πιο απειλούμενες ομάδες ζώων του πλανήτη. Είναι μια μικρή λίμνη κατάλληλη για ξεκούραση και βόλτα. Δυστυχώς έχει καταλήξει τόπος απόθεσης σκουπιδιών. Η σωστή αξιοποίηση του χώρου είναι αναγκαία γιατί νόμίζω ότι όλοι πλέον έχουμε αντιληφθεί ότι το νερό είναι η αρχή της ζωής. Σ την περιοχή της  Βραυρώνας  εκτός από τον  υγροβιότοπο  περιλαμβάνονται αρχαιολογικοί χώροι, πολυάριθμα μνημεία ,το αρχαολογικό μουσείο και  ο αρχαίος ποταμός Ερασίνος.. Ο Ερασίνος διασχίζει την κοιλάδα και στη συνέχεια χύνεται στη θάλασσα Η Βραυρώνα είναι παραθαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Αττικής  σε απόσταση 40χλμ. Από την Αθήνα. Η περιοχή γνωρίζει τουριστική ανάπτυξη λόγο του παρακείμενου αρχαιολογικού χώρου(ναός Αρτέμιδας) και της όμορφής αμμουδιάς της αποτελεί  ένα δημοφιλές παραθεριστικό κέντρο των Αθηναίων. Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Η Βραυρώνα ήταν αφιερωμένη στη θεά Άρτεμις. Κάθε πέντε χρόνια ξεκινούσε μια πομπή από την Ακρόπολη για να γιορτάσει τα Βραυρώνεια στο ιερό της θεάς. Η γιορτή περιελάμβανε θυσία, αθλητικούς ,μουσικούς αγώνες και αρματοδρομίες. Από τα αναθήματα βλέπουμε την λατρεία της θεάς ως θεάς της φύσης, κουροτρόφο ,προστάτιδας των παιδιών και των νεαρών ζώων. Σύμφωνα με το μύθο λέγεται ότι στην Bραυρώνα υπήρχε μια  ήμερη αρκούδα αφιερωμένη στην Αρτέμιδα που τριγυρνούσε  ελεύθερη. Καθώς ένα κοριτσάκι έπαιζε μαζί της το γρατσούνισε, τα αδέρφια της θύμωσαν και με τα τόξα τους σκότωσαν την ιερή αρκούδα. Η θεά Άρτεμις εξοργίστηκε και τιμώρησε τους Αθηναίους με λοιμό. Η πόλη της Αθήνας απαλλάχτηκε από το λοιμό αφού σύμφωνα με τον χρησμό κορίτσια ηλικίας 5-11 ετών έπρεπε  αφού μείνουν 5 χρόνια στο ναό, να λαμβάνουν μέρος στην Αρκτεία,  μυστική τελετή ,περνώντας έτσι από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.   Από τα μέσα του 5ου π.Χ. αι. έως τα τέλη του 4ου π.Χ. αι. όπου το ιερό καταστράφηκε λόγω καθίζησης και εισροής των υδάτων του ποταμού Ερασίνου στο χώρο. Τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος χρονολογούνται από το πρώτο μισό του 5ου π.Χ. αι. και η λίθινη γέφυρα του Ερασίνου που κτίστηκε κατά την κλασική περίοδο και οδηγούσε στο ναό. Ένα ακόμα αξιόλογο κτίσμα του 5ου αι. π. Χ. είναι η λίθινη γέφυρα, που κατασκευάστηκε στο χώρο του ιερού ,προκειμένου να διοχετεύονται τα νερά της ιερής πηγής, καθώς και τα νερά του Ερασίνου ποταμού. Μέσω της γέφυρας μπορούσαν οι άμαξες να διέλθουν τη γεμάτη με νερά περιοχή του ιερού. Στο ιερό εκτός από την Άρτεμη, λατρευόταν η Ιφιγένεια, η Λητώ, ο Απόλλων και ο Διόνυσος. Στη Βραυρώνα, άνθρωπος και φύση συνυπάρχουν από την προϊστορική εποχή για χιλιάδες χρόνια, μια ιερή πηγή, που βρίσκεται δίπλα στο ναό της Αρτέμιδος, τροφοδοτεί τον υγρότοπο με νερό. Στην αρχαιότητα ο υγρότοπος ήταν συνδεδεμένος με την λατρεία της θεάς.     Το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού  ύστερα από επίσκεψη στην περιοχή προτείνει: Να είναι καθαρό το περιβάλλον για ανθρώπους και πουλιά Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις  ώστε τα μεταναστευτικά πουλιά  να  σταθμεύουν ακίνδυνα γιατί είναι από τις πιο απειλούμενες ομάδες ζώων του πλανήτη. Ο υγρότοπος είναι μια όμορφη μικρή λίμνη για ξεκούραση και βόλτα και μπορεί με κατάλληλη υποδομή να δημιουργηθεί  ένα μικρό πάρκο αναψυχής.  Γιατί  η φύση είναι   ζωή και  η ζωή χρειάζεται υγεία(καθαρό περιβάλλον)  και ηρεμία(ψυχής και πνεύματος ) τα οποία προσφέρει απλόχερα  ο υγρότοπος της Βραυρώνας ( βρίσκεται δίπλα από το Μουσείο). http://www.ektp.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=64%3A2010-02-22-17-36-19&catid=35%3Apress-releases&Itemid=72&lang=el

 

υπάρχει Μουσείο των Αδελφών Μπροντέ πολύ ενδιαφέρον. Διατηρεί και ιστολόγιο εδώ http://www.bronteparsonage.blogspot.com/ 

η Έμιλυ Μπροντέ

H Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (30 Ιουλίου 1818-19 Δεκεμβρίου 1848) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ήταν μια από τις Αδελφές Μπροντέ.Γεννήθηκε στο Θόρτον,Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας το 1818 κι ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά του Ιρλανδού κληρικού Πάτρικ Μπροντέ και της Μαρία Μπράνγουελ.

Μετά το θάνατο της μητέρας της από καρκίνο, η Έμιλι, μαζί με τις αδερφές της, Σαρλότ, Μαρία και Ελίζαμπεθ, στάλθηκε σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Λάνκασαϊρ. Αργότερα, στο πατρικό τους σπίτι, μαζί με τα εναπομείναντα αδέρφια της (η Μαρία κι η Ελίζαμπεθ είχαν πεθάνει από φυματίωση), άρχισαν να γράφουν ιστορίες για φανταστικά βασίλεια: η Σαρλότ κι ο Μπράνγουελ για την Άνγκρια, η Έμιλι κι η Άννα για το Γκόνταλ.

Το 1838, η Έμιλι εργάστηκε ως οικονόμος σε ένα οικοτροφείο στο Χάλιφαξ, ενώ αργότερα εργάστηκε με την αδερφή της, Σαρλότ, σε ένα οικοτροφείο στις Βρυξέλλες.

Οι τρεις αδερφές (Σαρλότ, Έμιλι και Άννα) αποφάσισαν να εκδώσουν μια ποιητική συλλογή το1846 με τα ψευδώνυμα Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ αντίστοιχα.

Το 1847, η Έμιλι εκδίδει το μοναδικό της μυθιστόρημα, τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, σε δυο τόμους. Ενώ αρχικά έλαβε ανάμεικτες κριτικές και δίχασε τους κριτικούς με την καινοτόμο δομή του, στη συνέχεια αναδείχτηκε σε ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της αγγλικής λογοτεχνίας. Αργότερα, η αδερφή της, Σαρλότ εξέδωσε το μυθιστόρημα σε ένα τόμο και με το πραγματικό όνομα της Έμιλι.

Η υγεία της Έμιλι, όπως και των αδερφών της, ήταν αδύναμη. Επιδεινώθηκε κατά το θάνατο του αδερφού της, Μπράνγουελ, και τελικά πέθανε από φυματίωση στις 19 Δεκεμβρίου 1848. Η αδελφή της έκαψε πολλά από τα έργα της που δέν είχαν εκδοθεί (ποιήματα και, εικάζεται, ένα τουλάχιστον ακόμα μυθιστόρημα). 

Αρκεί όμως αυτό και μόνο το βιβλίο για να θεωρείται η Έμιλυ Μπροντέ ένα από τα σπουδαιότερα στην παγκόσμια λογοτεχνία: έχει καταταγεί στην κατηγορία "γοτθική λογοτεχνία" αλλά με μιά καινούρια, πολύ έγκυρη, ματιά / ανάλυση πρόκειται για παγανιστικό μυθιστόρημα όπου η ενσάρκωση της Θεάς καταστρέφει και καταστρέφεται από τον εραστή της αλλά εξανθρωπίζει τον επόμενο εραστή. Περίπου το ίδιο ισχύει και για το μυθιστόρημα της αδελφής της το Τζέιν Έυρ. 

elf Interrogation

The evening passes fast away.
'Tis almost time to rest;
What thoughts has left the vanished day,
What feelings in thy breast?

"The vanished day? It leaves a sense
Of labour hardly done;
Of little gained with vast expense--
A sense of grief alone?

"Time stands before the door of Death,
Upbraiding bitterly
And Conscience, with exhaustless breath,
Pours black reproach on me:

"And though I've said that Conscience lies
And Time should Fate condemn;
Still, sad Repentance clouds my eyes,
And makes me yield to them!

"Then art thou glad to seek repose?
Art glad to leave the sea,
And anchor all thy weary woes
In calm Eternity?

"Nothing regrets to see thee go--
Not one voice sobs' farewell;'
And where thy heart has suffered so,
Canst thou desire to dwell?"

"Alas! the countless links are strong
That bind us to our clay;
The loving spirit lingers long,
And would not pass away!

"And rest is sweet, when laurelled fame
Will crown the soldier's crest;
But a brave heart, with a tarnished name,
Would rather fight than rest.

"Well, thou hast fought for many a year,
Hast fought thy whole life through,
Hast humbled Falsehood, trampled Fear;
What is there left to do?

"'Tis true, this arm has hotly striven,
Has dared what few would dare;
Much have I done, and freely given,
But little learnt to bear!

"Look on the grave where thou must sleep
Thy last, and strongest foe;
It is endurance not to weep,
If that repose seem woe.

"The long war closing in defeat--
Defeat serenely borne,--
Thy midnight rest may still be sweet,
And break in glorious morn!"

Emily Bronte

From: Emily Brontë The Complete Poems of Emily Jane Brontë, ed. Clement Shorter, collected by C. W. Hatfield (London: Hodder and Stoughton, 1923)

Ο Δίας αποπλανεί την Ολυμπιάδα, έτσι λέγεται ο πίνακας και είναι του Τζουλιο Ρομάνο (Τζούλιο Ρομάνο,1526-1534)  Για την Ολυμπιάδα έχουμε άπειρες πληροφορίες, όπως φαίνεται και από το κείμενο στη βικιπαιδεία (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1) από όπου δανείστηκα τον πίνακα. Στα περισσότερα διαδικτυακά κείμενα  - και εδώ βλέπω ξανά την έλλειψη του διαβόητου Διαδικτύου - δέν αναφέρεται η πολιτική δύναμη της Ολυμπιάδας,ούτε ότι μεγάλωσε σχεδόν στα βουνά, ότι ήταν βάκχευε και γυρνούσε με τις μάγισσες / μαινάδες/ στα βουνά, ότι ήταν ιδίω δικαιώματι βασίλισσα, ότι διάλεξε τον πρώτο δάσκαλο του διάσημου γιού της επειδή γνώριζε καλά πως χωρίς βαθιά μόρφωση  δέν θα εκπλήρωνε αυτό που η ίδια θεωρούσε αναπότρεπτο προορισμό του - εθεωρείτο η ίδια κατ' ευθείαν απόγονος του Αχιλλέα, ως εκ τούτου και ο Αλέξανδρος ήταν απόγονός του - ότι μυήθηκε στα Καβείρια και εκεί γνώρισε τον κατοπινό της σύζυγο Φίλιππο του οποίου και οργάνωσε, λέγεται, τη δολοφονία... Ο Φίλιππος τής άλλαξε το όνομα. Μυρτάλη την έλεγαν αρχικά, επειδή την μεγάλωσαν σε κούνια από μυρτιά, και με αυτό το όνομα έγινε μύστις σε δυό διαφορετικά Μυστήρια - εκείνα της Ηπείρου και εκείνα των Καβείρων της Σαμοθράκης.
Υπάρχει, λοιπόν, και ένα καταπληχτικό τραγούδι του Μαρκόπουλου, το μόνο παγκοσμίως που τιμά τη μνήμη της μοναδικής αυτής γυναίκας. Αν και αντιπαθώ τον τραγουδιστή, το τραγούδι συγκινεί πάντα. Αν παραμερίσουμε την εθνικιστική τάση του Μαρκόπουλου, μπορούμε να το απολαύσουμε με ανοιχτή καρδιά
http://www.youtube.com/watch?v=KTg7KruP--A

"Μπορεί να έχει το όνομα, το σπήλαιο του Λαβυρίνθου στην Κρήτη, αλλά δεν είναι η μυθική φυλακή του Μινώταυρου, όπως υποστηρίζουν ερευνητές που το επισκέφθηκαν ξανά

Σκοτεινό, πολύπλοκο, γεμάτο στενούς διαδρόμους μήκους 2,5 χλμ. και δεκάδες τυφλά δωμάτια. Όσοι βρέθηκαν στα σωθικά του κατά τη διάρκεια σεισμού λένε ότι άκουσαν βρυχηθμό άγριου ζώου. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτό το εγκαταλελειμμένο λατομείο βρίσκεται κοντά στη Γόρτυνα ήταν αρκετό για να ταυτιστεί στο συλλογικό ασυνείδητο με τον μυθικό Λαβύρινθο. Τη θεωρία αυτή, που έχει δεχτεί επιστημονικά πυρά, έρχεται να επανεκτιμήσει μια ομάδα Βρετανών και Ελλήνων ερευνητών, επιχειρώντας να απαντήσει σε ένα ερώτημα που ταλανίζει εδώ και αιώνες τους ειδικούς: πού βρίσκεται ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου;»
Ο Λαβύρινθος της Αιγύπτου

Λαβύρινθος όμως δεν υπήρχε μόνον στην Κρήτη. Υπήρχε και στην Αίγυπτο. Αυτό, τουλάχιστον, μας αναφέρει ο Ηρόδοτος που πήγε και το είδε:
«... καὶ δή σφι μνημόσυνα ἔδοξε λιπέσθαι κοινῇ, δόξαν δέ σφι ἐποιήσαντο λαβύρινθον, ὀλίγον ὑπὲρ τῆς λίμνης τῆς Μοίριος κατὰ Κροκοδείλων καλεομένην πόλιν μάλιστά κῃ κείμενον· τὸν ἐγὼ ἤδη εἶδον λόγου μέζω. [2] εἰ γάρ τις τὰ ἐξ Ἑλλήνων τείχεά τε καὶ ἔργων ἀπόδεξιν συλλογίσαιτο, ἐλάσσονος πόνου τε ἂν καὶ δαπάνης φανείη ἐόντα τοῦ λαβυρίνθου τούτου.»
Δηλαδή,
«Για να ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ τους, αποφάσισαν ν’ αφήσουν ένα κοινό μνημείο της βασιλείας τους και έχτισαν έναν λαβύρινθο λίγο μακριά από τη λίμνη Μοίρη, κοντά στο σημείο που λέγεται πόλη των Κροκοδείλων. Είδα αυτό το κτίριο, το οποίο δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω, πρέπει να στοίχισε σε κόπο και σε χρήμα περισσότερο από όλα τα τείχη και τα δημόσια έργα όλων μαζί των Ελλήνων.»

Μινωίτες και Αιγύπτιοι

Οφείλουμε να επεξηγήσουμε πως ο Ηρόδοτος αναφέρεται για τους αιγύπτιους βασιλείς Amenemhêt τον Γ΄ και την κόρη του μετά ως βασίλισσα περί το 1790 π.Χ. Πράγμα το οποίο δηλώνει τις σχέσεις που είχαν οι Μινωίτες με τους Αιγύπτιους.
Κακώς όμως αναγράφεται σε πολλά βιβλία πως ο Λαβύρινθος δημιουργήθηκε πρώτα στην Αίγυπτο με αφορμή την αναφορά του Ηροδότου. Η λέξη ‘Λαβύρινθος’ έχει ρίζα ελληνική, είναι συγγενής με τη λέξη λαύρα=διάδρομος, ρύμη, στενωπός, ενώ η κατάληξη συναντιέται όπως Μήρ-ινθος, υάκ-ινθος κλπ.

Μετά τον Ηρόδοτο ή καλύτερα μετά την αναφορά του Στράβωνα για Λαβύρινθους, γίνεται συχνή αναφορά και για άλλα μέρη, αλλά κατ’ ουσία, υπονοούνται στοές σε κάποια οροσειρά, τίποτε περισσότερο.
Το ερώτημα που αναφύεται είναι: θα βρεθεί ποτέ ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου;
Οι ερευνητές, που προέρχονται από Μ. Βρετανία και Αυστρία, είναι αισιόδοξοι. Πιστεύουν πως ένα σύμπλεγμα σπηλαίων κοντά στην αρχαία Γόρτυνα θα μπορούσε να κρύβει το περίφημο κατασκεύασμα του Δαίδαλου.

της Μαίρης Αδαμοπούλου 

Μινωίτισσες που Χορεύουν και άλλες εικόνες από την Κνωσσό

Ταυροκαθάψια





σφραγίδα με παράσταση ταύρων






νόμισμα της Κνωσού

Το Ανάκτορο της Κνωσσού

Δημοσιεύουμε το ακόλουθο άρθρο αν και διαφωνούμε με το συμπέρασμά του: δέν νομίζουμε όπως η Κριστ ότι ο μύθος της Αριάδνης φτιάχτηκε για να υποτιμήσει την μητριαρχική θρησκεία της Κρήτης. Όμως η συγγραφέας θέτει βασικά ερωτήματα και διατυπώνει μερικές βάσιμες εικασίες.

Ποιά Είναι η Αριάδνη;

               Της Κάρολ Κριστ

Η Αριάδνη στην |Ελληνική Μυθολογία

Ο μύθος μάς παραδίδει ότι η Αριάδνη ήταν μιά κρητικιά πρηγκίπισσα που έδωσε ένα κουβάρι μαλλί στον Θησέα γιά να διασχίσει τον Λαβύρινθο και να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος, μισός άνθρωπος μισός ταύρος, γεννήθηκε από τον πόθο της μητέρας της Αριάδνης, της Πασιφάης, για έναν λευκό ταύρο. Ο Δαίδαλος την βοήθησε να σμίξει μαζί του. Ένα σκληρό έθιμο απαιτούσε να θυσιάζονται εφτά κοπέλλες και εφτά νέοι στον Μινώταυρο. Σκοτώνοντάς τον, ο Θησέας έβαλε τέλος στις ανθρωποθυσίες. Η Αριάδνη απόδρασε μαζί με τον Θησέα αλλά εκείνος την εγκατέλειψε στη Νάξο. Ορισμένοι λένε πως κρεμάστηκε. Άλλοι ισχυρίζονται πως παντρεύτηκε τον θεό Διόνυσο. Ο Θησέας ξέχασε να υψώσει ένα λευκό πανί στο πλοίο του καθώς πλησίαζε την Αθήνα. Ο πατέρας του Αιγέας, νομίζοντας πως ο γιός του είχε σκοτωθεί, ρίχτηκε στη θάλασσα.  

Η Θεά στη Μινωική Κρήτη

Σύμφωνα με την Μαρία Τζιμπουτάς, η Μινωική Κρήτη (c.3000-1450 BCE)  ήταν ο τελευταίος τόπος όπου άνθισε η θρησκεία και ο πολιτισμός της Θεάς στη Νεολιθική Ευρώπη (c.6500-3500 BCE).  Τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι οι Μινωίτες λάτρευαν τη Θεά ως πηγή της δημιουργικότητας στη φύση και στον ανθρώπινο πολιτισμό. Η σπείρα που μεταστρέφεται σε άλλη σπείρα ήταν το σύμβολο της χορού του θανάτου και της ζωής. Οι Μινωικές τοιχογραφίες απεικονίζουν νέες και νέους να αρπάζουν τα κέρατα ταύρων και να πηδούν πάνω από τα κορμιά των ζώων. Οι χορεύτριες έπαιζαν σημαντικό ρόλο στις Μινωίτικες τελετουργίες. Ο Όμηρος αναφέρει ένα «χοροστάσι» που δημιούργησε ο Δαίδαλος για την «ομορφόκομη Αριάδνη» που το όνομά της σημαίνει Πάναγνη και είναι μάλλον το όνομα της Θεάς. Οι αμιγέστερα ελληνόφωνοι Μυκηναίοι κατέλαβαν την Κνωσό μετά το  1450 BCE.

Ο Λαβύρινθος της Κρήτης

   Η λέξη Λαβύρινθος σχετίζεται ετυμολογικά με την Λάβρυ, τον διπλό πέλεκυ, που είταν σημαντικό σύμβολο στη Μινωίτικη θρησκεία. Μιά επιγραφή σε Γραμμική Β  (γραφή μυκηναϊκή) αναφέρει πως στην «Κυρά του Λαβύρινθου» προσφερόταν ένα κανάτι μέλι. Ο Κρητικός Λαβύρινθος – επτά σπείρε γύρω από ένα κοινό κέντρο – έχει βρεθεί σε νόμισμα από τη Γόρτυνα.  Τέτοιος λαβύρινθος δέν έχει βρεθεί στην Κρήτη, αν και ένα υπόλειμμα τοιχογραφίας μάς δείχνει έναν τετράγωνο λαβύρινθο στη Κνωσσό. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα ιερά κέντρα της Κνωσσού και της Φαιστού, με τους πολλούς διαδρόμους, ήταν «λαβύρινθοι», ενώ άλλοι φαντάστηκαν ότι λαβύρινθοι ήταν οι σπηλιές που χρησιμοποιούνταν στις Μινωίτικες τελετουργίες.

Η Αριάδνη στη Μινωίτικη Θρησκεία

Ήταν η Αριάδνη η Κυρά του Λαβύρινθου που οδηγούσε τους πιστούς της σε ιερούς σπειροειδείς χορούς που υμνούσαν τη χάρη της ζωής;  

Ξανακοιτώντας την Αριάδνη του Μύθου

Ο μύθος της Αριάδνης, της Πασιφάης και του Μινώταυρου έχει φτιαχτεί για να υποτιμήσει την προ- πατριαρχική θρησκεία της Μινωικής Κρήτης. Ο πόθος της Πασιφάης για τον ταύρο είναι πορνογραφία. Ο ταύρος είναι ένα τέρας. Ο λαβύρινθος είναι κέντρο ανθρωποθυσιών. Αντί να βρίσκεται στο κέντρο του μινωικού πολιτισμού, η Αριάδνη τον προδίδει. Δέν ζει καν μέχρι τέλους με τον ήρωά της.  Τί ξεπεσμός για τη Θεά!

Η Κάρολ Κριστ είναι η συγγραφέας του πολύ γνωστού δοκιμίου Γιατί οι Γυναίκες Χρειάζονται τη Θεά (Why Women Need the Goddess) όπου υποστηρίζει ότι υπήρξε μιά αρχαία θρησκεία μιάς υπέρτατης Θεάς. Έχει γράψει πέντε σημαντικά βιβλία για την γυναικεία πνευματικότητα και τη φεμινιστική θεολογία, ενώ επιμελήθηκε δύο κλασικές ανθολογίες. Δίδαξε σε μεγάλα πανεπιστήμια  όπως το Κολύμπια, το Χάρβαρντ και άλλα. Οργανώνει ταξίδια στην Ελλάδα. Ζει από χρόνια στη Λέσβο.  

Έργα της είναι:

§  She Who Changes (Palgrave Macmillan, 2003)

§  Rebirth of the Goddess (Routledge, 1998)

§  Odyssey with the Goddess (Continuum, 1995)

§  Weaving the Visions(with Judith Plaskow)

§  Laughter of Aphrodite (Harper, 1987)

§  Diving Deep and Surfacing (Beacon, 1980/1986/1995)

§  Womanspirit Rising (with Judith Plaskow) (Harper & Row,1979)