μεταφρασμένα πρόσφατα μικρά κείμενα και σκέψεις Ινδιάνων από τη Βόρεια Αμερική

στεκόμαστε σε ιερό έδαφος:  είναι το αίμα των προγόνων μας

Αρχηγός Plenty Coups, Crow

πόσο απαλή / γλυκιά πρέπει να είναι η γλώσσα των λευκών,  που κάνουν το σωστό να φαίνεται λάθος και το λάθος σωστό

Black Hawk, Sauk

Πατέρα μου, έδωσες υποσχέσεις σε μένα και στα παιδιά μου. Αν μού είχε δοθεί μια υπόσχεση από ένα ασήμαντο άτομο, δέν θα ξαφνιαζόμουν που δέν τήν κράτησε. Όμως εσύ είσαι τόσο σπουδαίος σε πλούτη και εξουσία. Ξαφνιάζομαι που δέν κράτησες τις υποσχέσεις σου!

Θα ήμουν πιό ευχαριστημένος αν δέν είχες δώσει ποτέ καμιάν υπόσχεση, παρά τώρα που έδωσες υποσχέσεις ανεκπλήρωτες...

Shinquaconse (Little Pine)

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να μοιραστούμε με τα Τέσσερα Χρώματα της ανθρωπότητας στο κοινό μας πεπρωμένο με τη Μητέρα Γη. Αυτή η κοινή μοίρα αντιμετωπίζεται με μεγάλη φροντίδα από τους Γηραιούς και τους γιατρούς που εποπτεύουν τις Ιερές Παρακαταθήκες, γιά να μήν υπάρξει καμιά βλάβη στους ανθρώπους από άγνοια και αμέλεια για τις ισχυρές αυτές δυνάμεις

απόφαση της Πέμπτης Ετήσιας Συνάντησης των Παραδοσιακών Γηραιών

Ξέρουμε πως οι γαίες μας έχουν γίνει πιά πιό πολύτιμες και ακριβές. Οι λευκοί νομίζουν πως δέν γνωρίζουμε την αξία τους. Όμως εμείς ξέρουμε πως η γη είναι αιώνια και πως η τιμή που μάς δίνουν γι’ αυτήν ξοδεύεται γρήγορα και χάνεται.

Canassatego

Να φέρεστε καλά στη γη: δέν είναι δώρο από τους γονείς σας, είναι δανεική από τα παιδιά σας.

Οι άνθρωποι που πλουταίνουν το μυαλό τους είναι εκείνοι που κρατάνε την ιστορία τους στα φύλλα της μνήμης.

Ινδιάνοι. Ιθαγενείς Αμερικανοί. Αβορίγινες. Ιθαγενείς (γενικά): όλοι αυτοί οι όροι αναφέρονται στους ανθρώπους που φροντίζουν, είναι οι επιστάτες και οι φροντιστές του πλανήτη μας. Κάποιοι από αυτούς, όπως Αβορίγινες της Αυστραλίας, κρατούν το νήμα της  κοινωνίας τους πάνω από 4000 χρόνια. Είναι οι τυχεροί.

   Υπολογίζεται πως τουλάχιστον μιά γλώσσα εξαφανίζεται από τον κόσμο κάθε βδομάδα. Αυτές οι χαμένες γλώσσες αντιμετωπίζονται ως ασήμαντες στον κόσμο όπου επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου. Όμως, αν υπολογιστεί το ποσό της γνώσης που χάνεται με κάθε θνήσκουσα γλώσσα, οι πολιτισμοί των «άκρων» αρχίζουν να φαίνονται ως σημαντικότεροι. Οι Αμερικές, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, πρέπει να ανακαλύψουν ξανά τα μυστικά της ζωής που έμειναν αγνοημένα γιά αιώνες. Ίσως να υπάρχει ακόμα η

Πότε θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία της γης κάτω από τα πόδια μας; Όλα είναι ιερά: και ο μικρότερος κόκκος άμμου και το μεγαλύτερο βουνό.

   Οι ζώντες άγιοί μας είναι τα αειθαλή δέντρα. Δέν έχουμε κτίρια, ούτε πύργους. Το τοπίο και οι λίμνες είναι οι εκκλησίες μας. Αυτά είναι τα ιερά μας κτίρια.

    Το χτες και το αύριο υπάρχουν γιά πάντα πάνω στη μάνα μας τη γη.

Οι ιθαγενείς λαοί αυτού του πλανήτη έχουν πολλά χαρίσματα. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι και η γνώση των βοτάνων, ο σεβασμός για το περιβάλλον και  μιά φιλοσοφία ζωής σε αρμονία. Ο τυπικός άνθρωπος της εποχής μας έχει ελάχιστο σεβασμό γι’ αυτές τις δεξιότητες. Με τόση  δύναμη και τεχνολογία στη διάθεσή μας, μπορούμε να καταστρέψουμε τη γη δέκα φορές, γιατί λοιπόν δέν έχουμε αρκετή κοινή λογική γιά να εφαρμόσουμε  το ένα εκατομμυριοστό αυτής της ενέργειας γιά τη διατήρηση αυτά που μπορούν να συντηρήσουν την ανθρωπότητα γιά πάντα;

Η άγνοια του παρελθόντος μάς κάνει να μένουμε αιώνια παιδιά. Όμως όσες και όσοι ξεχνούν το παρελθόν θα αναγκαστούν να το επαναλάβουν.

Είμαστε κάτι παραπάνω από το σύνολο ολόκληρης της γνώσης μας: είμαστε τα προϊόντα της φαντασίας μας.

Η ανθρωπότητα ΕΙΝΑΙ το προϊόν των προγόνων της.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ιθαγενείς λαοί δέν φιλοδοξούν να είναι μέρος του 21^ου αιώνα. Αν ένας πολιτισμός ζει με ειρήνη και αρμονία στον κόσμο εδώ και πολλούς αιώνες, γιατί θα επέλεγε να ζει με τον σύγχρονο τρόπο που δέν έχει αξία ή στόχο στο πλαίσιο αναφοράς της;

Οι σύγχρονοι άνθρωποι εστιάζουν στα χρήματα και στα υλικά αγαθά. Όμως οι «άνθρωποι τη γης» δέν τα έχουν ανάγκη. Όλες τους οι ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν από όσα βρίσκονται γύρω τους. Δυστυχώς κάθε δευτερόλεπτο το περιβάλλον τους εξαφανίζεται γρήγορα σαν απριλιάτικη βροχή. Εκατοντάδες στρέμματα παρθένων τροπικών δασών εξαφανίζονται κάθε δευτερόλεπτο. Εμείς δέν θα πληρώσουμε ολόκληρο το τίμημα, αλλά τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα πληρώσουν και μάλιστα πολύ ακριβά. Ανησυχούμε για τα υπό εξαφάνιση ζώα του κόσμου, αλλά τί γίνεται με τους υπό εξαφάνιση ανθρώπους;

   Όταν και ο τελευταίος ερυθρόδερμος γίνει μύθος για τους λευκούς ανθρώπους, όταν τα παιδιά των παιδιών σας νομίσουν ότι μόνον αυτά υπάρχουν, στις λεωφόρους και στη σιωπή των δρόμων  των δασών εμείς και οι πρόγονοί μας θα είμαστε εκεί, θα στεκόμαστε ανάμεσά σας.

   Ζούμε σ’ αυτή τη γη πριν αρχίσει να καταγράφεται η ιστορία, πέρα και πριν από την ανθρώπινη μνήμη, βαθιά μέσα από την εποχή των μύθων.

   Αν και η δεκαετία του 1990 ανακηρύχτηκε «Δεκαετία των Αυτοχθόνων Λαών», πολύ λίγοι ωφελήθηκαν. Στα τέλη της δεκαετίας, το 1998, οι αντιπροσωπείες των ανά τον κόσμο αυτοχθόνων αποχώρησαν  από το διεθνές συνέδριο του ΟΗΕ στη Γενεύη. Γιατί; Γιά να διαμαρτυρηθούν για το γεγονός ότι δέν περιελήφθησαν στη διαδικασία έγκρισης της απόφασης που αφορά το δικαίωμά τους να υπάρχουν.