Μία πρώτη, πρόχειρη, αδούλευτη παρουσίαση μορφών της Μεγάλης Θεάς

Πλευρές της Θεάς Η Θεά είναισ ένα θεϊκό ον με υπερφυσικές δυνάμεις και ιδιότητες την οποία πιστεύουν και λατρεύουν πολλοί άνθρωποι. Είναι για πάρα πολλούς ανθρώπους η πηγή της ζωής και λατρεύεται ως βασική θεότητα σε πολλές θρησκείες.
Η Λευκή Θεά
Εγώ, που υπήρξα πριν υπάρξει το σύμπαν
εγώ που θα υπάρχω όταν το σύμπαν πάψει να υπάρχει
εγώ που υπάρχω εκεί όπου γεννιούνται τα πάντα
εγώ από την οποία τα πάντα εκπορεύονται και στην οποία τα πάντα επιστρέφουν
εγώ, η Λευκή Θεά, έχω αποκαλύψει τα Μυστήρια.

Νταϊάνα, Θεά του κυνηγιού – η ελληνίδα αντίστουχή της ήταν η Άρτεμις με την οποία έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.

Οι κέλτικες λέξεις dianna και diona σημαίνουν “θεϊκή” και “λαμπρή” αντιστοίχως.

Στη βόρεια πλευρά της Λίμνη Νέμι¹, κοντά στη Ρώμη, υπήρχε το ιερό άλσος και ο ναός της Νταϊάνας.

---

Η Νταϊάνα είναι η Κυνηγός και η Θεά της γονιμότητας, της γέννας και της άγριας φύσης . Σχετίζεται με τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου, με τις γιορτές της πυράς. Το προσωνύμιό της Βέστα μαρτυρά πως στο Ιερό της υπήρχε άσβεστη φωτιά. Η ετήσια γιορτή της, στις 13-14 Αυγούστου, συμπίπτει με το κατακαλόκαιρο. Γίνονται επικλήσεις τής Νταϊάνας για την προστασία της σοδειάς.

Συχνά εικονίζεται με πυρσό, που συμβλίζει τη φλογερή της φύση.

Εκτός από την Ηγερία και την Κυρά της Λίμνης, άλληθεότητα που σχετίζεται με την Νταϊάνα είναι ο Βίρμπιους, που συγγενεύει με τον Ιππόλυτο. Από τους ακολούθους της ήταν και ο Βασιλέας των Τελετουργιών, που είχε την υποχρέωση να κόβει ένα κλαδί από ένα ορισμένο δέντρο, που συχνά ταυτίζεται με τον Χρυσό Κλώνο του Βιργιλίου, και να σκοτώνει τον προκάτοχό του πριν πάρει τη θέση του, οπότε γίνεται Ιερέας – Σύνευνος -Εραστής της Θεάς. Διατηρεί αυτό το αξίωμα μέχρι να έρθει η ώρα του για την τελετουργική θανή, από τα χέρια ενός ικανότερου διαδόχου -πρόκειται για μεταφορά στην ανθρώπινη ζωή του Κύκλου της Ζωής, δηλαδή της Γέννησης, του Θανάτου και της Αναγέννησης.

Αντιστοιχίες

Ζώο: Σκύλος

Ημέρα: Παρασκευή, Δευτέρα

Γιορτές: 12 Φεβρουαρίου, 13 Αυγούστου, 22 Νοεμβρίου
Μήνας: Νοέμβρης

Tree: Όπλο: Τόξο

[Image: Correggio]

Χάθορ – Οφθαλμός τού Ρα

Η Χάθορ ήταν κόρη του Ρα, Θεού του Ήλιου. Ονομάζεται και “Οφθαλμός του Ρα” και ταυτίζεται με τη Σεκμέτ, την εκδικητική θεότητα που έχει τη μορφή λέοντα.

Εκτός από Ὁφθαλμός του Ήλιου, η Χάθορ είχε κι τους τίτλους Κυρά της Δύσης, Κυρά των Ουρανών, Κυρά των Άστρων, Χρυσάφι, Κυρά της Συκομουριάς, Χρυσή.

Την στέλνει ο Ρα με τη μορφή ενός παντεπόπτη οφθαλμου για να παρακολουθεί την ανθρωπότητα. Σε ώρες μεγάλης ενοχλησης, γινόταν άγρια και καταστροφική. Το Ανκ ² λέγεται πως είναι αποτύπωμα του Οθφαλμού της Χάθορ και είναι σύμβολο καλής τύχης .

Η Χάθορ ήταν μία αγελάδα – θεά που ερμηνεύται ως Κυρά των Ουρανών: ως ουράνια αγελάδα στηρίζει με τα τέσσερα πόδια της τον θόλο του ουρανού, ενώ η έναστρη γαστέρα της ήταν ο ίδιος ο ουρανός.

Είναι, επίσης, και μητέρα – θεά και σχετίζεται στενά με τους βασιλείς και τους φαραώ. Στον ναό τού Deir el-Bahri, απεικονίζεται ως ουράνια αγελάδα που θηλάζει τον φαραώ. Οι κυρίες των βασιλικών τίτλων συχνά υιοθετούσαν τον τίτλο “Ιέρεια της Χάθορ” προς τιμήν της.

Προστάτευε τις γυναίκες στην εγκυμοσύνη και στη λοχεία. Ως Θεά της γονιμότητας και της .... υγρασίας, σχετιζόταν με την πλημμυρίδα στον Νείλο. Με τη μορφή αυτή, σχετίζεται με το άστρο -σκύλο, τον Σοπντέντ, ή Σόθι στα ελληνικά, δηλαδή τον Σείριο. του οποίου η άνοδος στον ορίζοντα προμήνυε την ετήσια πλημμύρα του Νείλου.

Κυριαρχούσε στον μήνα Αθύρ, δηλαδή από τις 17 Σεπτεμβρίου (γενέθλια της Χάθορ) ως τις 16 Οκτωβρίου, που ήταν ο τρίτος μήνας της πλημμύρας.

Ως θεά της μουσικής, σύμβολό της ήταν το σείστρο. .

Στα κιονίκρανα των ναών της, η Χάθορ συχνά απεικονίζεται με κεφάλι αγελάδας και στέμμα που αποτελείται από κέρατα που στηρίζουν τον δίσκο του Ήλιου. Το σύμβολο του ήλιου αργότερα υιοθετήθηκε από την Ίσιδα. Απεικονίζεται επίσης και ως στέλεχος παπύρου (τελείτο μιά τελετουργία προς τιμήν της, όπου έκοβαν πάπυρους), ως φίδι ή ως σείστρο.

Η συκομουριά ήταν ιερή για τη Χάθορ. Η συκομουριά ήταν δέντρο ιερό, που χάριζε στους νεκρούς σκιά και τροφή όταν ξεκινούσαν το ταξίδι τους για τον άλλο κόσμο. Η σχέση με το δέντρο αυτό αργότερα μετατέθηκε στην Ίσιδα στην οποία αποδόθηκαν και οι περισσότερες ιδιότητες της Χάθορ.

Η είσοδος στον κάτω κόσμο εθεωρείτο πως βρικόσταν στον δυτικό ορίζοντα, τον τόπο του δύοντος ηλίου, και το βασίλειο των νεκρών είχε ονομαστεί “Χώρα των Δυτικών”: από εδώ προέρχεται ο τίτλος τής Χάθορ: Κυρά της Δύσης. Στη Βίβλο των Νεκρών αναφέρεται ως Κυρά των Δυτικών Βουνών ή των Δυτικών Κορυφών και εκεί συναντιέται με τον Ρα που βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα. Η προστασία της απλώνεται στους νεκρούς με τη μορφή ενδύματος που λέγεται τζέστεν και προσφέρει ασφάλεια στον δρόμ αι προστασία από τους εχθρούς που ζουν στη Νήσο του Πυρός.

Η Χάθορ ως Θεά τού Έρωτα, της Μουσικής και του Χορού

Στην Αρχαία Αίγυπτο η Χάθορ θεωρείται υπέρτατη Θεά του έρωτα, της Ουράνιας Γοητείας. Είναι, λοιπόν, προφανές το πώς οι Έλληνες τη συνέδεσαν με την Αφροδίτη. Στην ερωτική ποίηση περιγράφεται ως “χρυσή” ή “Κυρά των Ουρανών”.

Έχτισα ένα σπίτι για τη Θεά

φτιαγμένο από το ξύλο της συκομουριάς.

Κάτω από τα φύλλα της φοινικιάς

Τρώω ψωμί για να τήν τιμήσω.

Χάθορ, Γερακίνα των Ουρανών,

Ξεκουράσου στα μέλη τού δέντρου μου.

Χάθορ, Οίκε του Ήλιου,

Ζήσε στο σπίτι μου γιά πάντα.

Ο Οφθαλμός του Ρα³

1Η Λίμνη Νέμι βρίσκεται στα ανατολικά της Ρώμης. Στα αρχαία χρόνια ηταν γνωστή ως Κάτοπτρο της Νταϊάνας, επειδή η αντανάκλαση της σελήνης στα νερά της φαινόταν τέλεια από τον ναό

Από το κοντινό ιερό σπήλαιο, έρεε ένας χείμαρος ως τη λίμνη. Αυτός ο χείμαρος σχετιζόταν με τη νύμφη Ηγερία. Τόσο η Ηγερία όσο και η Νταϊάνα είναι πρώιμες μορφές της Κυράς της Λίμνης, που σχετιζόταν στενά με τον φύλακα του ιερού άλσους της Νταϊάνας, που ήταν γνωστός ως Rex Nemorensis, δηλαδή Βασιλέας των Δασών.

Στα Γαελικά η λέξη neimed σημαίνει άδυτο ή άσυλο και προέρχεται από τη λατινική λέξη nemus που σημαίνει ιερό άλσος .

2he ankh appears frequently in Egyptian tomb paintings and other art, often at the fingertips of a god or goddess in images that represent the deities of the afterlife conferring the gift of life on the dead person's mummy; this is thought to symbolize the act of conception.[citation needed] Additionally, an ankh was often carried by Egyptians as an amulet, either alone, or in connection with two other hieroglyphs that mean "strength" and "health" (see explication of djed and was, above). Mirrors of beaten metal were also often made in the shape of an ankh, either for decorative reasons or to symbolize a perceived view into another world.[citation needed]
Mika Waltari, who wrote the fictionalized documentary/novel "The Egyptian" in 1949, wrote of the origin of monotheistic culture in ancient Egypt, where the ankh first appeared as the symbol of this following. The first pharoah to take on the name "ankh" within his own was the well known boy king, Tut-ankh-amon. According to this young king, Amon was the only God, symbolized by the sun resting on the horizon; thus the circle resting on a horizontal bar. It is also alleged that Tutankhamon did not die a natural death, but was challenged in to a situation which brought about his injury and death. This, allegedly, (and quite possibly, through romantized fiction) was performed by those against this early monotheism.
A symbol similar to the ankh appears frequently in Minoan and Mycenaean sites. This is a combination of the sacral knot (symbol of holiness) with the double-edged axe (symbol of matriarchy)[4] but it can be better compared with the Egyptian tyet which is similar. This symbol can be recognized on the two famous figurines of the chthonian Snake Goddess discovered in the palace of Knossos. Both snake goddesses have a knot with a projecting loop cord between their breasts.[5] In the Linear B (Mycenean Greek) script, ankh is the phonetic sign za.[6]

Ankh symbol

Crux ansata in Codex Glazier
The ankh also appeared frequently in coins from ancient Cyprus and Asia Minor (particularly the city of Mallus in Cilicia).[7] In some cases, especially with the early coinage of King Euelthon of Salamis, the letter ku, from the Cypriot syllabary, appeared within the circle ankh, representing Ku(prion) (Cypriots). To this day, the ankh is also used to represent the planet Venus (the namesake of which, the goddess Venus or Aphrodite, was chiefly worshipped on the island) and the metal copper (the heavy mining of which gave Cyprus its name).
David P. Silverman notes how the depiction of the ancient Egyptian ankh was preserved by the Copts in their representation of the Christian cross, the coptic cross.[8]

3Για χιλιάδες χρόνια, ως και σήμερα, όταν οι Αιγύπτιοι θέλουν να πουν "φαίνεται"ή "διακρίνεται" ή "βλέπω" χρησιμοποιούν τη ρίζα "ρα". Η προφορά "ραα" στα αιγυπτιακά σημαίνει "φαίνεται" ενώ το ρήμα "αραου" σημαίνει "βλέπω". "Αουρ", πάλι στα αραβικά, σημαίνει βουνό. Ο παραπάνω συλλογισμός σίγουρα μας θυμίζει το αρχαιοελληνικό ρήμα "οράω", που σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, δηλαδή "βλέπω". Μας θυμίζει επίσης το αρχαιοελληνικό " όρος". Το όρος, δηλαδή το βουνό. Σημείο σε μεγάλο υψόμετρο, από το οποίο μπορούμε να έχουμε ορατότητα. Σημείο που τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στην αρχαία Αίγυπτο, αποτελούσε κατοικία θεών. Το "όρος" είναι φυσικό "όριο". Δηλαδή ορίζει, καθορίζει, περιορίζει μία περιοχή. Μία πολύ γνωστή μας ονομασία πόλεως, η Ιερουσαλήμ, στα αραβικά προφέρεται και γράφεται με την αραβική γραφή "αουρουσαλίμ" και περιλαμβάνει, ως πρώτο συνθετικό της, τη ρίζα "ρα", (αουρ)μεταφραζόμενη ως " το όρος", και δεύτερο συνθετικό, το "σαλίμ" ή "σαλάμ" που σημαίνει "ειρήνη".(Έχετε ακούσει το αραβικό " σαλάμ αλαίκομ"; Σημαίνει "ειρήνη σε εσάς"). Συνεπώς, η ονομασία της πόλεως σημαίνει στην ελληνική " το όρος της ειρήνης". Από την ιστοσελίδα:http://www.e-telescope.gr/el/spirituality/142-ra-sun-god